مقاومت بتن (مخصوصاً مقاومت فشاری آن که رایج‌ترین معیار سنجش است) به عوامل مختلفی بستگی دارد که در سه دسته کلی قابل بررسی هستند. ویژگی‌های مصالح، نسبت‌های اختلاط، و شرایط اجرا و عمل‌آوری. در ادامه مهم‌ترین عوامل را برای درک بهتر از عوامل موثر در عمل آوری و کسب نتیجه بهتر و مقاوم‌تر برای تولید بتن آماده به صورت کوتاه و خلاصه می‌آوریم.
نوع و مقدار سیمان: سیمان قوی‌تر مقاومت بیشتری ایجاد می‌کند. هر چه کیفیت سیمان تولید شده بالاتر باشد، ضمن کاهش مصرف سیمان برای تولید هر متر مکعب بتن، استقامت بیشتری نیز به دست می‌آوریم.
آب مصرفی: آب تمیز و بدون ناخالصی لازم است. نسبت آب به سیمان (w/c) از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار است؛ هر چه این نسبت کمتر باشد (در حد بهینه)، مقاومت بتن بیشتر خواهد بود.
دانه‌بندی سنگدانه‌ها: سنگدانه‌های خوب و یکنواخت، بدون گرد و خاک و با دانه‌بندی مناسب، باعث تراکم بهتر بتن و مقاومت بیشتر می‌شوند.
مواد افزودنی: افزودنی‌هایی مثل روان‌کننده‌ها، دیرگیرها، زودگیرها، و مواد معدنی (مانند میکروسیلیس، خاکستر بادی) می‌توانند تأثیر زیادی بر مقاومت بتن داشته باشند.
دما و رطوبت در زمان عمل‌آوری: بتن نیاز به رطوبت دارد تا واکنش هیدراسیون کامل شود. خشک‌شدن سریع باعث افت شدید مقاومت می‌شود.
مدت زمان عمل‌آوری: هر چه مدت زمان عمل‌آوری (Curing) بیشتر و بهتر باشد، مقاومت نهایی بالاتر خواهد بود.
شرایط محیطی (دما، یخبندان، تابش شدید خورشید و…): تأثیر مستقیم بر روند سخت‌شدن و رشد مقاومت بتن دارد. بهترین دما برای بتن تازه بین 10 تا 25 درجه سانتی‌گراد است. در این بازه، واکنش‌های هیدراسیون به صورت متعادل، یکنواخت و کامل انجام می‌شوند و بتن به مقاومت مطلوب و رضایت بخش خود می‌رسد.