طرح مخلوط بتن، فرآیندی کلیدی در تأمین کیفیت و دوام سازه‌های بتنی است.
انتخاب نسبت‌های صحیح اجزای بتن، نه تنها مقاومت فشاری را تحت تأثیر قرار می‌دهد بلکه بر کارایی، دوام در برابر عوامل محیطی و پایداری حجم نیز مؤثر است.
روش ملی طرح مخلوط بتن بر اساس ویژگی‌های مصالح بومی، شرایط اقلیمی و الزامات آیین‌نامه بتن ایران تدوین شده و هدف آن، ایجاد الگویی یکپارچه و علمی برای طراحی مخلوط بتن در کشور است.
اهداف اصلی
ایجاد هماهنگی با منابع داخلی: استفاده از داده‌های تجربی و نتایج آزمون‌های کارگاهی بر پایه مصالح موجود در ایران (سنگدانه‌ها، سیمان‌ها و افزودنی‌ها).
ارتقاء دوام و کیفیت: کاهش نفوذپذیری، بهبود عملکرد بتن در شرایط خورنده، و تضمین دستیابی به مقاومت مشخص در طراحی.
استانداردسازی فرآیند طراحی: ارائه روشی یکسان برای محاسبه مقاومت میانگین لازم، نسبت آب به سیمان و انتخاب منحنی دانه‌بندی، به منظور کاهش تغییرپذیری بین پروژه‌ها.
مزایای اجرایی و صنعتی
به کارگیری این روش در واحدهای تولید بتن آماده، مزایای متعددی دارد که فراتر از جنبه‌های فنی است.
نخست، کنترل انحراف معیار تولید و بهبود یکنواختی کیفیت در بچ‌های متوالی، امکان پیش‌بینی رفتار بتن را افزایش می‌دهد.
دوم، بهینه‌سازی مصرف سیمان و آب بر اساس جداول و منحنی‌های طراحی، موجب کاهش هزینه تولید و اثرات زیست‌محیطی می‌شود.
سوم، افزایش قابلیت اطمینان به داده‌های طراحی، ارتباط میان طراح، ناظر و تولیدکننده را تقویت کرده و پایبندی به استانداردهای ملی را به یک مزیت رقابتی تبدیل می‌کند.